(zgodny z normą)

См. также в других словарях:

• normatywny — 1. «ustalający, stosujący normy, reguły, przepisy» Akty normatywne. Normatywny charakter słownika. ∆ Nauki normatywne «według tradycyjnej metodologii: nauki, których głównym zadaniem jest ustalanie tego, co być powinno (norm), a nie tego, co… …   Słownik języka polskiego

• normatywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ustalający, określający, stosujący normy, przepisy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Estetyka normatywna. Akt normatywny. Wydawnictwa normatywne. {{/stl 10}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• normalny — normalnyni, normalnyniejszy 1. «zgodny z normą, wzorem, przepisem, taki jaki powinien być, prawidłowy; najczęściej spotykany, przeciętny, zwykły» Normalny rozwój, wzrost. Normalne zachowanie. Normalna reakcja. Normalny bieg prac, tryb życia, stan …   Słownik języka polskiego

• normalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, normalnyni, normalnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odpowiadający normie, zgodny z normą, prawidłowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Normalny objaw. Normalne postępowanie, zjawisko.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• moralny — moralnyni, moralnyniejszy 1. «oparty na zasadach postępowania uznawanych za właściwe w określonych środowiskach i epokach historycznych, zgodny z tymi zasadami, wchodzący w ich zakres, dotyczący tych zasad, postępujący według nich; etyczny»… …   Słownik języka polskiego

• prawny — prawnyni 1. «dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem; legalny» Akt, nakaz, kodeks prawny. Norma, sankcja prawna. Opieka, porada, umowa prawna. Prawny właściciel nieruchomości. ∆ Czynność… …   Słownik języka polskiego

• wymóg — m III, D. wymógmogu, N. wymógmogiem; lm M. wymógmogi zwykle w lm «norma, warunek lub zespół warunków, którym ktoś lub coś musi odpowiadać; postulat» Spełniać wymogi. Sprostać, odpowiadać wymogom. Jadłodajnia urągająca wymogom higieny. Strój… …   Słownik języka polskiego

• zwykły — zwykłykli, zwykłyklejszy 1. «zgodny ze zwyczajem, z przeciętną normą, taki jak zawsze, powszedni, pospolity» Zwykłe zjawisko. Zwykła reakcja. Zwykły tryb postępowania, tok zajęć. Zwykła kolej rzeczy. Zwykła historia, sprawa. Czyjś zwykły sposób… …   Słownik języka polskiego

• właściwie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., właściwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób zgodny z jakąś normą, przepisami itp.; należycie, odpowiednio : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przychodził do pracy właściwie ubrany. Postąpił w tej sprawie właściwie. Właściwie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• właściwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, właściwywi, właściwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z jakąś normą, przepisami itp.; należyty, odpowiedni, stosowny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znaleźć właściwe rozwiązanie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwyczajny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zwyczajnyni, zwyczajnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z przeciętną normą, niczym niewyróżniający się; zwykły, pospolity, normalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwyczajne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień